Star Trek-ster Patrick Stewart: "We leven in een tijd van leugens" - WELT (2023)

IHij speelde ook vaak Shakespeare in het theaterBecketen Pinter. In de film speelde hij ooit een neonazi, kapitein Ahab of de vrek Ebenezer Scrooge in de bewerking van Dickens' "Christmas Carol". Hij verwierf wereldwijde bekendheid als kapitein Jean-Luc Picard in de televisieserie "Starship Enterprise: The Next Century". In 2003 kwam "Nemesis" uit, de vierde en laatste speelfilm in de serie. Naderhand voelde Stewart dat het Picard-verhaal voorbij was. Eigenlijk. 17 jaar later is de inmiddels 79-jarige Brit terug in de toekomst."Star Trek: Picard"draait op Amazon Prime. We ontmoetten Stewart in Berlijn.

BUITEN:In de nieuwe serie word je gezien als een bejaarde kapitein Picard bij een wijnmakerij. Er wordt vrij veel wijn gedronken. Was het merk "Château Picard", gemaakt in Saint-Estèphe, Frankrijk, in ieder geval gediend tijdens de opnames?

Patrick Steward:Ik weet het nu niet eens. Maar ik heb ooit een fles echte Picardische wijn gekocht voor mijn filmcollega Michelle Hurd. Het is vreemd, in de rol van Captain Picard maak ik al meer dan 30 jaar deel uit van "Star Trek", maar ik wist lange tijd niet dat er in Frankrijk een wijnmakerij is genaamd Château Picard. Inmiddels weet ik ook: ze maken daar een hele goede wijn.

WELT:HaarProfessor Xavier aus "X-Men"was een tengere man die aan dementie leed. Was dat een stimulans om ook Captain Picard, die je op de plank had gelegd, als een knorrige oude man te spelen?

Stewart:Ja, er is een verband tussen deze twee rollen. Toen de Star Trek-producers me benaderden met het verzoek om weer Picard te zijn, weigerde ik aanvankelijk omdat ik het gevoel had dat ik alles met dit personage had gezegd. Maar ik had geluisterd naar hun suggesties. Ik vond ze in ieder geval zo interessant dat ik ze vroeg alles nog eens op te schrijven. Ik wilde zelf meedenken, ze mijn rol in Logan geven als voorbeeld van de richting die ik op wilde. Ik wilde geen kapitein van de Enterprise meer zijn, en ik wilde geen uniform meer dragen. Dat hebben ze op een geweldige manier gedaan.

WELT:Nog steeds lijdend onder de dood van zijn vriend, de droid Data, moet Picard een vluchtelingencrisis in de ruimte oplossen. Een taak die hij uitvoert zonder de zegen van Starfleet en Enterprise - met een klein team en een klein ruimteschip. Als je aan boord komt, heb je alleen een rugzak bij je.

Stewart:Ik zou zeggen dat het optreden van Picard erg informeel is in vergelijking met zijn officiële tijd. Maar Starfleet is niet meer wat het was in de nieuwe serie. Hetzelfde geldt voor de Federatie van de Verenigde Planeten. In die zin weerspiegelt de serie onze huidige wereld en veel van de problemen die ons momenteel bezighouden.

WELT:Picard zegt: "Ik had nooit gedacht dat Starfleet zichzelf zou overgeven aan intolerantie en angst."

Stewart:goede zin.

WELT:Heb je dat zelf in het script geschreven?

Stewart:Als coproducent had ik deze keer toegang tot de scenarioschrijvers. Ik vond dat een van de grootste privileges die ik ooit in mijn werk heb gehad. Mijn bijdrage was zeer bescheiden. Meestal als ze me vroegen: "Wat zou Jean-Luc Picard doen in een situatie als deze?", kan ik twee of drie zinnen voor mezelf opeisen. Het waren vooral grappen. Ik wilde deze keer ook grappig zijn.

WELT:Drie jaar geleden kreeg je jezelf in eenWELT AM SONNTAG-interviewEven verontwaardigd over Donald Trump als Brexit, noemden ze het allebei een nachtmerrie.

Stewart:Poehhhh.

WELT:Dergelijke uitspraken zijn als een mantra herhaald en het aantal provocaties door bekritiseerde personen is toegenomen. Wat doet dat met je?

Stewart:Ik vind het gevaarlijk als je aan zoiets gewend raakt. We leven in een tijd van leugens. Politici die tegenwoordig leugens vertellen, zijn standaard geworden. En 24 uur later zeggen ze: "Ik trek terug wat ik gisteren zei, ik was verkeerd geïnformeerd, het klopte niet", of wat ze ook zeggen om het te rechtvaardigen. Maar wat mensen uiteindelijk bijblijft, is de leugen - ongeacht of die is gecorrigeerd. Dit is verschrikkelijk. EnBoris Johnsonis onze troef. Groot-Brittannië maakt zich los van de EU, breekt uit elkaar - het is een lelijke tijd. Kijk, ik ben geen Amerikaans staatsburger, ik heb nog steeds een Brits paspoort. Ik was er altijd trots op lid van de EU te zijn, maar dat werd me na de Brexit afgenomen. De afgelopen drie jaar zijn voor mij - net als voor vele anderen - een verontrustende, schokkende tijd geweest. Het is echter ook zo dat veel mensen in die periode precies kregen wat ze wilden van politici.

WELT:"Star Trek" werd altijd gevormd door de visie van internationaal begrip. In de nieuwe afleveringen is de toekomst merkbaar donkerder geworden. Wilde je met de vluchtelingencrisis in de ruimte het relevantie-gehalte vergroten?

Stewart:Ik vind het leuk wat je zegt. De wereld rond Picard is veranderd, hijzelf is veranderd. Maar "Star Trek" gaat nog steeds over hoop, over pogingen om oplossingen te vinden. Picard zal alles veel beter doen. Tot die tijd wordt het echter nog veel erger.

WELT:Zelfs de gedesillusioneerde Picard blijft diplomaat. Had je rolmodellen toen je deze rol op je nam? Picard is daar heel anders van en ze hebben hem zo heel anders gevormd dan die van zijn voorganger, de HaudraufKapitein Kirk.

lees ook

"Star Trek - Picard"

Moderniteit begint aan boord van de Enterprise

Stewart:Ik vond delen van Picard's aard in verschillende persoonlijkheden. Bijvoorbeeld in Clement Attlee, de voormalig Labour-politicus die direct na de Tweede Wereldoorlog overleedWinston Churchillvervangen als premier. Het was destijds voor iedereen een verrassing dat niemand Churchill, tenslotte de held van de Tweede Wereldoorlog, als premier wilde hebben. Attlee deed het toen goed. Veel later steunde ik Tony Blair toen hij Labour-leider en vervolgens premier werd in 1997. Maar: ik ben zelf niet Jean-Luc Picard. Ik ben nog lang niet zoals hij. Ik heb geen opleiding in wiskunde, natuurkunde of andere wetenschappelijke vakken. Het is allemaal een miljoen mijl van mij verwijderd. Maar: ik kan doen alsof ik bekend ben met deze materie. Het is een deel van mijn werk om mooie leugens te vertellen. Het wordt problematisch wanneer politici deze techniek gebruiken – hoewel ze, in tegenstelling tot mij, lelijke leugens vertellen, geen mooie. Toen Boris Johnson en zijn cohort bijvoorbeeld beweerden: "Na de Brexit krijgen we elke week 350 miljoen pond terug van de EU." Dat is, zoals we nu weten, een leugen. En tot op de dag van vandaag heeft hij zich er niet voor verontschuldigd.

WELT:Sciencefictionfilms bevatten altijd escapisme. Vond je het leuk om deze verwachtingen te ondermijnen?

Stewart:Tja, er zijn nog genoeg films met ruimtegevechten. Dat is prima. Escapisme is tenslotte een van de grootste aantrekkingskrachten van de showbusiness. Dat was een van de redenen waarom ik besloot acteur te worden: ik wilde geen Patrick Stewart meer zijn. Ik wilde iemand anders zijn. Als acteur heb ik mezelf kunnen verliezen in alle personages die ik sindsdien heb gespeeld. Ik gaf niet om Patrick Stewart, noch om zijn leven.

WELT:Zo slecht?

Stewart:Inmiddels is dat ook veranderd: vandaag voel ik me niet meer zo rot als Patrick Stewart. (lacht)

WELT:Je bent je hele leven een activist geweest. Bij de Golden Globes heeft cabaretier Ricky Gervais nu mensen zoals jij neergeslagen: Acteurs horen geen politieke toespraken te houden, ze hebben geen idee van de werkelijkheid. Wat ging er door je heen?

Stewart:Dat deed me veel pijn. Ricky Gervais is een briljante komiek. Ik had het geluk om goede ervaringen met hem te hebben in de comedyserie Extras. Ik heb er veel van geleerd. Die komedie is bijvoorbeeld altijd een uitdaging voor mij. Maar ik heb een hekel aan sommige dingen die hij zei tijdens de Golden Globes, omdat ik vond dat het ongepast was. En als hij zo graag wenste dat hij helemaal niet optrad, zoals hij in zijn toespraak aangaf, waarom deed hij het dan eigenlijk?

WELT:Je vriend en collega Ian McKellen raadde je destijds Captain Picard af - het zou je theatercarrière ruïneren. Star Trek-bedenker Gene Roddenberry was tegen je: te oud en te kaal. Hoe ben je erin geslaagd om vrienden te worden met McKellen en stand te houden tegen Roddenberry?

Stewart:Ik kan je geruststellen, mijn vriend Sir Ian zat zelfs naast me bij de première van "Star Trek" in een Londense bioscoop. Toen hij me toen waarschuwde, kenden we elkaar nog niet zo goed. Maar hij had me dat ten stelligste afgeraden. Je moet weten dat ik toen nog niet in Hollywood had gewerkt. Alleen mijn agent woonde daar. Hij zei tegen mij: “Je kunt het aanbod als introductie accepteren. Het zal geen probleem zijn, je kunt een iconische serie als 'Star Trek' toch niet nieuw leven inblazen."

WELT:Hij bedoelde het origineel uit de jaren 60.

Stewart:Ja. Niemand had gedacht dat deze serie een wereldwijde hit zou worden. Mijn agent dacht dat ik geluk zou hebben als de show één seizoen zou duren. Wat betreft Gene Roddenberry, nadat ik de rol had gekregen op verzoek van veel andere verantwoordelijken, zag ik hem veel op de set. Hij was een lange man die altijd in de regisseursstoel zat. En elke keer als ik naar hem keek, leek hij met zijn ogen tegen me te willen zeggen: "Hoe is het zover gekomen dat ik nu met hem te maken heb? Ik heb hem nooit gewild." Wat maakt het uit: God zegene Gene Roddenberry. Het was niet zo dat de andere Star Trek-makers hem overstemden.

WELT:Hoe was het?

Stewart:Je hebt hem net overtuigd om mij mee te nemen. De enige reden dat ik bij Picard betrokken raakte, was omdat ik dacht: "Wat maakt het uit, dit duurt toch niet langer dan zes maanden."

WELT:Het duurde toen zeven seizoenen en vier speelfilms.

Stewart:En vandaag is het nog niet voorbij. Spannend. Nu plannen ze ook een animatieserie. Maar ik weet niet zeker of ik een stripfiguur wil zijn.

Deze tekst is van WELT AM SONNTAG.Wij bezorgen ze graag regelmatig bij u thuis.